Jak biegać z psem? Poradnik dla przyszłych mistrzów.

Bieganie to jeden z najpopularniejszych sportów. Nie wymaga specjalistycznego sprzętu i można uprawiać go niemal wszędzie. Dzięki temu jest powszechnie dostępnym sposobem na dawkę ruchu i zastrzyk endorfin. Nasz pies również może korzystać z tej formy aktywności — to doskonały sposób na zapewnienie czworonogowi aktywności, zadbanie o jego kondycję, zapobieganie nadwadze oraz nudzie. Bieganie z psem może być dla czworonoga świetnym sposobem na spędzanie czasu ze swoim opiekunem i wiele psów wprost pokocha regularne treningi! Przygotuj się odpowiednio, upewnij, że Twój pies może biegać — i w drogę!

Jak zacząć biegać z psem i na co zwrócić uwagę?

Zanim zaczniemy biegać z psem, upewnijmy się, że nasz czworonóg dobrze zniesie taką aktywność. W razie wątpliwości możemy zabrać go do weterynarza na badania, aby upewnić się, że nie ma ku temu przeciwwskazań, jednak większość psów powinna być w stanie przebiec parę kilometrów kilka razy w tygodniu. Unikamy biegania ze szczeniakami — tę formę aktywności wprowadzamy dopiero u psów w wieku 12-20 miesięcy. Unikamy również biegania z psami, których budowa utrudnia intensywny ruch — np. mopsy, buldogi francuskie, mastify neapolitańskie, bassety.

Bieganie z psem należy wprowadzać stopniowo. Możemy zacząć od spacerów połączonych z odcinkami pokonywanymi truchtem. W ten sposób sprawdzimy, jak nasz pies reaguje na taką aktywność i jak się po niej czuje. Będziemy także budować jego kondycję. Przygotowania to także idealny moment, by wdrożyć komendy, które ułatwią nam bieganie z psem — naprzód, stop, lewo, prawo (można zastosować dowolne słowa, np. go! może oznaczać naprzód). Podobne komendy stosują maszerzy prowadzący psie zaprzęgi. To nie tylko ułatwi bieganie z psem, ale też zapewni Wam bezpieczeństwo oraz ułatwi omijanie przeszkód.

Komenda rozpoczynająca bieg da także sygnał psu, że idziecie biegać, a nie wychodzicie na zwykły spacer. Podczas biegu pies nie powinien zatrzymywać się, by powąchać interesujące go miejsca, jednak należy go do tego przyzwyczajać stopniowo, bez szarpania.

Warto także rozsądnie wybierać miejsce do biegania z psem. Idealne będą obszary za miastem — lasy i polne drogi. Czasem jednak brakuje takiej możliwości. Jeśli mieszkasz w centrum, przejedź tramwajem przynajmniej kilka przystanków w mniej zaludnione miejsce, wybieraj parki, miejsca nad rzeką lub jeziorem — tam, gdzie jest przestrzeń i ruch uliczny nie będzie utrudniał biegania z psem.

Akcesoria do biegania z psem

Niezbędne będą wygodne szelki dla psa, które nie krępują ruchów czworonoga. Odpadają szelki typu step-in oraz norweskie. Najlepszym wyborem będą szelki typu guard lub sled (te ostatnie należy zrobić na wymiar). Upewnij się, że szelki nie uciskają ani nie obcierają psa. Drugim przydatnym gadżetem będzie smycz z amortyzatorem lub sam amortyzator, który podepniesz do smyczy. Dzięki temu zapobiegniesz szarpnięciom odczuwanym po obu stronach — przez biegacza i przez psa. Jeśli zamierzasz biegać regularnie, przyda Ci się pas, do którego podepniesz smycz.

Osoby, które biegają w okresie jesienno-zimowym oraz wieczorami powinny koniecznie zaopatrzyć siebie i psa w elementy odblaskowe lub świecące, by zapewnić sobie bezpieczeństwo.

Zamień jogging na canicross!

Canicross to profesjonalna nazwa dyscypliny sportowej, która polega na bieganiu z psem. Podczas canicrossu pies (lub dwa psy) ciągną biegacza. Biegi odbywają się zwykle w naturalnym terenie, a biegacz posiada szeroki pas, do którego podpięta jest psia smycz z amortyzatorem. Sport wywodzi się z tradycji psich zaprzęgów, jednak idea zaprzęgu została tutaj bardzo uproszczona — „ciężarem” i równocześnie maszerem (przewodnikiem zaprzęgu) jest biegacz. Trasy pokonywane podczas canicrossingu liczą zwykle 2-10 km.

Jakie rasy psów sprawdzą się jako towarzysze dla biegacza?

Psy aktywne i predysponowane do biegania z właścicielem to oczywiście przedstawiciele ras północnych — siberian husky, alaskan malamute, alaskan husky, pies grenlandzki, łajka. Sprawdzą się także setery i wyżły, szkocki collie krótkowłosy, jack russell terrier, terier walijski, terier irlandzki, airedale terrier, springer spaniel angielski, gończy polski. Jeśli poza dawką ruchu zapewnimy psu także zajęcie umysłowe, można wziąć pod uwagę owczarka belgijskiego groenendael lub tervueren, białego owczarka szwajcarskiego lub border collie. Warto jednak rozważyć adopcję młodego, aktywnego psa o lekkiej, atletycznej budowie.

Uwaga! Nie kupuj bardzo aktywnej rasy z myślą, że dzięki temu zmienisz swój tryb życia. Nie kupuj wyżła lub husky, jeśli czas wolny lubisz spędzać na kanapie i myślisz, że czworonóg „cię rozrusza”. Najpierw zmień swoje nawyki, przemyśl, czy bieganie kilka razy w tygodniu, jazda na rowerze i codzienne spacery to tempo życia, które zdołasz utrzymać przez kilka lub kilkanaście lat i dopiero wówczas zastanów się nad aktywnym psem. W przeciwnym razie prawdopodobnie skończysz z bardzo sfrustrowanym czworonogiem, który sam szuka sobie zajęcia.